2023 er her. No kan eg endeleg sette i gong med alle nyttårsforsetta som eg har utsett frå februar 2022. I heile år har eg verkeleg sett fram til dette magiske tidspunktet der ein skiftar årstal på kalenderen. No går startskotet for alt eg har utsett fram til årsskiftet.
No skal eg gå ned i vekt. Dette var også nyttårsforsettet som eg sette meg i januar 2022. Etter kvart som året gjekk, vart handling fort bytta ut med dårleg samvit. Det var då berre å vente til neste årsskifte for å starte på ny frisk i 2023.
Og no er vi her i 2023, men lite er gjort så langt. Kvifor er det slik? Kva gjer nyttårsforsett med oss? Kva er i grunnen eit nyttårsforsett, og kvifor fungerer nyttårsforsett ikkje så bra for meg?
Eit nyttårsforsett handlar ofte om å gjere meir eller mindre av noko. Slutte å røyke var eit mykje brukt nyttårsforsett av ein kjenning av meg. Svigermora til denne personen var mektig imponert, og sa: «Det er verkeleg godt gjort å slutte å røyke så mange gongar som du har gjort.»
Nyttårsforsetta kan fort bli overflatiske, og noko som ein i grunnen ikkje er motivert for å gjere. Då blir det til at det sklir ut eller ikkje blir noko av i det heile. Det handlar nok litt om korleis vi snakkar til oss sjølv, og korleis det motiverer oss.
Når eg seier til meg sjølv at eg i 2023 skal gå ned i vekt, har eg sett meg eit mål. Men eg treng noko meir enn berre eit mål, eg må også knyte verdiar til målet mitt. Eit mål vil vere overflatisk og retningsbestemt, men verdiar er grunnleggande og er det som driv meg fram mot målet. Det er altså verdiane eg må jobbe med for å nå målet. For å nå måla ein set seg, må ein ha ein indre motivasjon, ei drivkraft.
Verdiar er mykje sterkare enn mål. Derfor har eg no lært å tenke litt annleis: Eg er motivert for å vere eit sunt menneske, og skal prøve å leve opp til det, kvar dag heile året.