«Det er vanskeleg å forstå at regjeringa ikkje kan gjere meir for dei som ikkje makter å betale rekningane sine»

Som KrF-politikar har eg skrive fleire lesarinnlegg om at folk slit med å betale rekningane dei får, på grunn av høge straumprisar, drivstoff og ei stor prisstigning dei siste året.

Når regjeringa må svare på kvifor det er slik, får vi stadig same svara. Det er krigen i Ukraina, høgare rente, pandemien vi har vore gjennom, og at vi lever i ei uroleg tid.

Alt dette forstår vi, men det er vanskeleg å forstå at regjeringa ikkje kan gjere noko for dei som ikkje makter å betale rekningane sine.

Staten har store inntekter på straum, olje og gass. Minst 30–40 milliardar meir enn budsjettert, viste tala frå i fjor haust.

Ein skulle tru at litt av dette overskotet kunne bli brukt til å hjelpe folk som treng litt ekstra, men det er visst inflasjonsdrivande. Dette er vanskeleg å forstå, men dei som kan dette har sikkert rett.

Det vart hausten 2022 vedteke eit stramt statsbudsjett som går ut over drifta på sjukehusa, eldreomsorga, næringsliv, kulturaktivitetar og anna. Dette skaper ei usikker framtid som gjer det vanskeleg å planlegge framover.

Det er skremmande at flotte arbeidsplassar, som skaper liv og optimisme i bygdene våre, blir lagde ned. Dette kunne vi ha unngått med ein fastpris på straum.

Eg las i ei avis for nokre dagar sidan at prisauken spring frå trygdesatsane. Nesten alle i Noreg har fått dårlegare råd i 2023 grunna auka matprisar, og så kjem straum og drivstoff i tillegg.

Ein rapport frå Forbruksforskningsinstituttet SIFO viser at fem prosent av Noregs befolkning er i alvorlege økonomiske vanskeligheiter, og at mange fleire slit. Desse tala har dobla seg frå ifjor, viser tal frå Frelsesarmeen.

Når ein er oppteken av enkeltmenneske og den enkelte arbeidsplass er det vanskeleg å sjå på ei slik utvikling utan å engasjere seg i media. Nye arbeidsplassar kjem enkelte stader men vi må også ta vare på dei vi har.

Regjeringa er flink til å svare med at ting må utgreiast, når dei er med på debattprogram. Det er få som har komme med forslag på kortsiktige tiltak eller gode ord som kan skape optimisme. No har vi ikkje tid til utgreiing meir, no må det handling til, og dei som treng ekstra støtte må få det no. KrF ynskjer eit levande samfunn av næringsliv, arbeidsplassar, der kulturen og enkeltmenneske kan leve og utvikle seg.

Eg meiner mottoet til regjeringa vi har var å ta heile landet i bruk. Kanskje det er eit stykke igjen før det skjer?